- μήκος κύματος
- Η ελάχιστη απόσταση ανάμεσα σε δύο οποιαδήποτε σημεία ενός κύματος, τα οποία διαταράσσονται με παρόμοιο τρόπο. Αν θεωρήσουμε μια χορδή επί της οποίας διαδίδεται ένα εγκάρσιο –ημιτονοειδές- κύμα– (όπως όταν κουνάμε πάνω - κάτω την ελεύθερη άκρη ενός σχοινιού, η άλλη άκρη του οποίου είναι πακτωμένη στον απέναντι τοίχο), τότε το κάθε ένα σημείο της χορδής θα ταλαντώνεται, γύρω από τη θέση ισορροπίας, εκτελώντας μια απλή αρμονική κίνηση. Η μορφή της χορδής, για κάθε χρονική στιγμή, θα είναι ένα επαναλαμβανόμενο σχήμα στο χώρο (ημίτονο). Η απόσταση που ορίζεται ως μ.κ., είναι εκείνη μεταξύ δύο σημείων, τα οποία βρίσκονται στις αντίστοιχες θέσεις (για παράδειγμα, στις μέγιστες) δυο διαδοχικών επαναλήψεων της κυματομορφής. Άλλο παράδειγμα αποτελούν τα κύματα που δημιουργούνται στη ελεύθερη επιφάνεια ενός υγρού, όταν προκληθεί μια διαταραχή. Το μ.κ. θα είναι, για παράδειγμα, η απόσταση ανάμεσα σε δύο διαδοχικές κορυφές ή κοιλίες . Η κυματομορφή, σε κάθε περίπτωση, οδεύει με μια ταχύτητα u καλύπτοντας, μέσα σε χρόνο μιας περιόδου T, απόσταση ίση με ένα μήκος κύματος. Θεωρώντας σταθερή την ταχύτητα διάδοσης u γράφουμε λ = u · Τ και με δεδομένο ότι η περίοδος Τ του κύματος είναι το αντίστροφο της συχνότητας (T = 1/ν) οδηγούμαστε στη θεμελιώδη εξίσωση των κυμάτων u = λ · ν, που συνδέει την ταχύτητα διάδοσης με τα θεμελιώδη μεγέθη του μ.κ. και της συχνότητας. Η γνώση αυτών των τριών μεγεθών αρκεί για να περιγράψουμε κάθε κύμα. Το μ.κ. αποτελεί συχνά κριτήριο για ταξινόμηση των κυμάτων, καθώς οι διαφορετικές τιμές του προσδίδουν στα κύματα διαφορετικές ιδιότητες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, τα οποία διακρίνονται σε μεσαία, βραχέα, μικροκύματα κ.ά., ανάλογα με τις τιμές που λαμβάνει το μ.κ. αυτών.
Dictionary of Greek. 2013.